Ο Ερυξίμαχος είναι μία ενδιαφέρουσα προσωπικότητα του Πλατωνικού Συμποσίου. Αντιπροσωπεύει έναν τύπο ανθρώπου που έχουμε όλοι συναντήσει σε συζητήσεις. Είναι, όπως μας λέει και ο Συκουτρής στον πρόλογο της έκδοσης της Ακαδημίας Αθηνών, "ο τύπος εκείνος του λογίου, ο οποίος δεν έχει την ικανότητα να αρθή εις το ύψος των περιστάσεων ή να προσαρμοσθή προς το επίπεδον μίας φιλικής συγκεντρώσεως, τύπος εις τον οποίον λείπει η χάρις και η ευτραπελία, ό,τι ο αρχαίος ονόμαζε επαφρόδιτον".
Πάντοτε σοβαροφανής, προσπαθεί να φανεί ανώτερος τον συνομιλητών του επικαλούμενος κάποια ιδιότητα και τα αξιώματα αυτής (o Ερυξίμαχος είναι ιατρός) η οποία όμως μπορεί να είναι εντελώς άσχετη με το θέμα της συζητήσεως. Παρόλα αυτά συνηθίζει να προσαρμόζει κάθε θέμα στο γνωστικό του αντικείμενο, γιατί μόνον έτσι θα καταφέρει να χρησιμοποιήσει το εξειδικευμένο του λεξιλόγιο που είναι σίγουρο ότι θα εντυπωσιάσει τους "αδαείς". Σχολαστκός έως αηδίας και "απελπιστικά σοβαρός". Ξύλινος όπως θα λέγαμε σήμερα. "Συμπεριφέρει μαζί του όλην την επισημότητα της επιστήμης", "ομιλεί από περιωπής κάθε φορά που θα ανοίξει το στόμα του - και το ανοίγει δυστυχώς συχνά".
Χαρακτηριστικά ανέραστος και ακαλλιέργητος, "αγνοεί ότι και η παιδιά είναι της σπουδής αδελφή". Συχνά πιστεύει ότι είναι ο ήρωας της βραδιάς και το κεντρικό πρόσωπο της συζήτησης, χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι οι συνδαιτημόνες του έχουν αρχίσει να τον ...παίρνουν στο ψιλό. Έχει "την ακράδαντον πεποίθησιν ότι όλοι οι παριστάμενοι θα είναι απαρηγόρητοι όταν θα παύση να ομιλή".
Έχει μάθει να χρησιμοποιεί την μετριοφροσύνη ως όπλο, και αυτό μόνον όταν υπάρχουν άτομα τουλάχιστον του δικού του "επιπέδου" στην παρέα. Τότε, θα αρνηθεί τον έπαινο, μόνο και μόνο για να επαινεθεί διπλά. Διαφέρει από τον γλοιώδη μόνο επειδή η κομπορρημοσύνη και η επιστημοσύνη του τού απαγορεύουν να πέσει χαμηλότερα.
Ο Ερυξίμαχος πιστεύει ακράδαντα ότι η πολυμάθεια και οι εγκυκλοπαιδικές γνώσεις είναι ό,τι χρειάζεται ένας άνθρωπος για να μπορέσει να "σταθεί" στην κοινωνία. Η λέξη "ταλέντο" του είναι παντελώς άγνωστη. Η φαντασία του μηδαμινή, όπως και η αίσθηση του χιούμορ. Νομίζει ότι είναι ευχάριστος και αναγκαίος σε μία παρέα μόνο και μόνο επειδή γνωρίζει να απαντά σε ερωτήσεις γενικών γνώσεων τύπου trivial pursuit...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
Τ γαμάτη εισαγωγή τού Συκουτρή!
Τελικά όμως ρέ son, κατάλαβες ποία ήτο η θέσις του περί τού έρωτος τών αρχαίων;
"τί γαμάτη" ήθελα νά γράψω!
Είναι λίγο μπερδεμένο το θέμα. Ξεχωρίζει τον "παιδικό έρωτα" από όλους τους υπολοίπους. Λέει ότι υπήρχε, αλλά ήταν ίδιον των διανοούμενων της εποχής ας πούμε. Επίσης, καμία σχέση με τις δικές μας ξεφωνημένες λούγκρες της σήμερον. Το ότι ήταν "παιδαγωγοί" εφήων δεν εσήμαινε ότι δεν πήγαιναν με γυναίκες. Επίσης πολύ μεγάλο ρόλο παίζει ο μισογυνισμός που επικρατούσε. Τις γυναίκες μάλλον τις είχαν μόνο για την αναπαραγωγή, δεν τις θεωρούσαν άξιες να τις ερωτευτούν...
Γενικώς το βιβλίο πολύ δύσκολο, θέλει πολύ διάβασμα.
Φίλοι μου
Ο Συκουτρής στα γραπτά του προσπαθεί να παρουσιάσει τους σοφιστές ως φιλοσόφους. Για τον Εριξίμαχο ΕΧΕΙ ΠΛΗΡΩΣ ΑΔΙΚΟ γιατί μιλούσε ΕΝΤΕΛΩΣ εγκυκλοπεδικά.
Ο διάλογος αυτός δεν διδάσκεται γιατί "ΛΕΝΕ" ότι είναι δύσκολος όπως ο διάλογος "σοφιστής" αν και είναι ΠΑΝΕΥΚΟΛΟΣ και θα έλεγα ότι είναι ένα ΑΣΜΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΡΕΤΗ η κάθε ομιλία του γιατρού Εριξίμαχου γεγονός που ενόχλησε τον σοφιστή μπουρδολόγο Συκουτρή ο οποίος δεν ξέρει από που τον βαραίνει. ΜΕΛΕΤΗΣΤΕ τους διαλόγους και δείτε απλά πως γίνονται παρομοιώσεις και αλληγορίες στην αναφορές του Εριξίμαχου σε θέματα που άπτονται ιατρικής απλά για να γίν ει περισσότερο καατανοητός ο λόγος του αλλά και για να διδάξει το αντικείμενο του με στόχο να ωφεληθούν οι μετέχοντες στον διάλογο.
ΜΕΛΕΤΑΤΕ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥΣ και όχι τους μπουρδολόγους σοφιστές που προσπααθούν να εξισώσουν την αλήθεια με το ψεύδος προκαλώντας σύγχυση.
Δημοσίευση σχολίου